Golferselleboog

Ontstekingen treden op ten gevolge van lichamelijke overbelasting zoals bij zwaar werk en zware sport, maar soms treden deze ontstekingen ook op bij reumatische ziekte. De uitgang –itis betekent ontsteking. Een ontsteking is een proces in het lichaam met als kenmerken warmte, zwelling, roodheid, pijn en functieverlies. Als er ontstekingen zijn zonder dat infectie een rol speelt, dan hebben ze reumatische klachten als pijn en stijfheid tot gevolg.

Iedereen kan dergelijke ontstekingen krijgen als er te veel druk of kracht wordt uitgeoefend op een bepaalde plaats. Vooral als u niet getraind bent. Een plotselinge krachtsinspanning, bijvoorbeeld bij het tillen van iets zwaars, kan een letsel veroorzaken. Deze ontstekingsreacties komen meestal voor bij mensen ouder dan 30 jaar. De meeste volwassenen hebben wel eens te maken gehad met pijnklachten rondom de gewrichten ten gevolge van overbelasting. De pijn kan soms zo erg zijn dat u het aangetaste lichaamsdeel liever niet wilt bewegen. Bovendien kan er ’s nachts pijn optreden, als u op het aangetaste lichaamsdeel ligt. De pijn kan zich ook elders voordoen; men noemt dat wel ‘gerefereerde’ pijn. De verklaring hiervoor is dat de pijn van een ontsteking vaak wordt gevoeld in een bijbehorend, veel groter gebied van de huid. Een voorbeeld hiervan is de pijn in het midden van de bovenarm ten gevolge van een ontsteking in de schouder. Een ander voorbeeld is uitstralende pijn in de arm soms tot in de hand en vingers
 
Wat is een golferselleboog?
Een golferselleboog in een ontsteking aan de binnenzijde (mediale zijde) van de elleboog. In de onderarm lopen veel spieren en vooral pezen waarmee je de pols en vingers kunt strekken en buigen. De strekspieren/pezen zitten vast aan de buitenste elleboogknobbel, de buigspieren aan de binnenste elleboogknobbel. De buitenste elleboogknobbel is betrokken bij tenniselleboog, de binnenste bij de golferselleboog. Belangrijke buig- onderarmspieren, die tot aan de vingers lopen, trekken relatief te hard aan de aanhechtingsplaats zodat bij de pees of spierbuik een zeurende chronische klacht ontstaat. Aanleiding hiervoor is meestal een langdurige overbelasting van deze onderarmspieren ten opzichte van de andere groepen spieren in de onderarm. De aandoening heet wel golferselleboog, maar dat wil niet zeggen dat het alleen maar door golfen kan ontstaan. Het is ook regelmatig te zien bij tennissers, pitchers (honk- en softbal) of sportklimmers. Ook in het dagelijks leven kan het optreden (bijvoorbeeld tegelzetters).
 
Symptomen.

• Pijn aan de binnenzijde van de elleboog.
• De pijn is vaak zeer indringend.
• Soms uitstralende pijn naar onderarm, pols en hand.
• Zelden uitstralend naar de bovenarm en schouder.
• Krachtsverlies en mogelijk coördinatie stoornis.
• De onderarm kan hard en gezwollen aanvoelen, ook in rustpositie.
• De klachten worden opgewekt bij het buigen van de vingers en tegelijkertijd de pols bewegen in de richting van de handpalm. Onderhands iets oppakken doet klachten opwekken.

 
Oorzaken.
De meest voorkomende oorzaak van een golferselleboog is overbelasting. Iedere activiteit die een herhaalde, langdurige belasting geeft van de onderarmspieren gekoppeld aan een niet adequate rust kan tot overbelasting van deze spieren leiden. Dit kan zijn in de vorm van zwaar tillen of verkeerd bewegen vanuit de pols.
 
Maatregelen die u zelf kunt treffen
Het vermijden of te verminderen van de activiteiten die de klacht in eerste instantie hebben veroorzaakt. De beste manier om nieuwe pijnaanvallen te voorkomen, is u te houden aan de adviezen van de arts en fysiotherapeut. Het is de moeite waard om die adviezen op te volgen omdat u hierdoor weer spierkracht en conditie opbouwt waardoor een toenemende belastbaarheid van het bewegingsapparaat ontstaat. Slechts dan kunt u toekomstige problemen voorkomen. Uiteraard is ook hier “voorkomen beter dan genezen”. Dat betekent dat sporters, die hun onderarmen zeer intensief gebruiken, specifiek dienen te trainen op hun armspieren die symmetrisch en gelijk belast moeten worden. Langdurige en eenzijdige trainingsvormen, moeten goed afgewisseld worden met oefenvormen die de spanning eraf halen. Ook hier gaat het weer om de juiste verhouding tussen maximale inspanning enerzijds en herstel anderzijds. Doe je iedere dag (zowel beroepsmatig als in de vrije tijd) bepaalde handelingen zodanig dat overbelasting om de hoek komt kijken, dan krijgen de betreffende spieren te weinig tijd voor herstel. Herstel is noodzakelijk voor een goed gestel!
 
Behandeling van de fysiotherapeut
Qua behandeling staat ontlasting van de betreffende spieren voorop, evenals het verbeteren van de plaatselijke doorbloeding door b.v. ijsmassage. IJs wordt vooral gebruikt bij acute aandoeningen die gepaard gaan met zwellingen. Als men thuis een ijsbehandeling wil toepassen, moet men er rekening mee houden dat dit brandwonden kan veroorzaken. Daarom moet men de ijskompressen altijd in een handdoek wikkelen en nooit rechtstreeks op de huid aanbrengen. Als deze eerste stap van de behandeling geen succes heeft, dan is fysiotherapeutische begeleiding meestal aangewezen.

De fysiotherapeutische behandeling zal zich richten op het verminderen van de pijn, het bewegelijk houden van gewrichten en het op lengte houden van spieren. Ook het verbeteren van de spierkracht is erg belangrijk omdat dit het weefsel sterker maakt. De golferselleboog zal dan in de toekomst minder snel ontstaan. Oefentherapie waarbij de zwakkere spieren worden versterkt, de verkorte spieren worden verlengd en de noodzakelijke balans tussen bepaalde spiergroepen wordt verbeterd. Verder kan de fysiotherapeut de locale doorbloeding trachten te verbeteren d.m.v. hardhandige massages (fricties) of m.b.v. fysiotechnische apparaten ultrageluid of interferentie (fysische therapie).
 
Wat is elektrotherapie in de fysische geneeskunde?
Fysische geneeskunde is een methode die wordt toegepast met behulp van natuurkundige middelen. Het is een techniek die al sinds eeuwen in de kuuroorden wordt gebruikt en zelfs ten tijde van de Grieken en de Romeinen werd toegepast. Er bestaan meerdere behandelingsvormen.
 
De belangrijkste therapievormen zijn:
De elektro-, de ultrageluids- (of ultrason-), de thermo-, de hydro- en de balneotherapie (of modderbaden).

Elke behandeling bij de kinesist zou uit drie delen moeten bestaan en steeds individueel worden aangepast:

• Een pijnstillend gedeelte door toepassing van thermotherapie, massage of elektrotherapie.
• Mobilisatie (beweging) die actief of passief kan zijn.
• Spierversterkende oefeningen.

 
1. Pijnstillend gedeelte.
Daarvoor gebruikt men elektrische of elektromagnetische prikkels.
Elke vorm heeft een aparte werking. Het wordt vooral bij zenuwpijnen en spierontstekingen gebruikt. Diadynamische vorm en interferentiële stromen worden het meest gebruikt omdat het vooral ontstekingswerend en pijnstillend werkt. De dosering van de elektrotherapie moet individueel bepaald worden. Gaat men hoger dan het verdraagbare, dan kan het letsels veroorzaken. Elektrotherapie mag niet worden toegepast als er metalen onder de huid zitten zoals vb. een pacemaker.
 
2. Mobilisatie (bewegen) die actief of passief kan zijn.
Na de pijnstillende behandeling zal men overgaan tot de passieve mobilisatie waarbij de kinesist de bewegingen ondersteunt. Bij actieve mobilisatie is het de patiënt die de oefeningen doet. Bij mecano-therapie zal door het gebruik van katrollen of toestellen de mobiliteit verbeterd worden.
 
3. Spierversterkende oefeningen om de spierkracht te verbeteren
Mocht ook dat niet de oplossing bieden, dan zijn plaatselijke injecties mogelijk. In het uiterste geval kan een chirurgische ingreep overwogen worden.